lunes, 24 de enero de 2011
EL CALENTAMIENTO EN E.F.
El calentamiento es una fase especialmente importante en el ejercicio fisico. ¡Cúidalo!Si quieres conocer algo más:
http://es.wikipedia.org/wiki/Calentamiento_deportivo
pedagoxía terapeútica
E.S.O.
Podéis encontrar aquí unidades didácticas adaptadas, encontradas en la red, para alumnos con necesidades educativas especiales.
La zona Omerique NEE facilita nuestra tarea presentándonos un montón de adaptaciones de muchas de las áreas que se dan en Educación Secundaria Obligatoria
- 1ºESO. Resúmenes
Cuadernillos de ortografía elaborados por el Centro de Adultos Fernando Marrero Pulido – Arucas y Firgas :
Uso de la grafía C, K, Q, Z
Uso de la grafía G
Uso de la grafía J…
Uso de la grafía H
Uso de la grafía I, Y, LL
Uso de la grafía M, N
Uso de la grafía R, RR
Uso de la grafía S, X
Uso de la grafía D Y Z finales
Empleo de las mayúsculas.
Numerales y ordinales.
Siglas y abreviaturas
Sinónimos y antónimos
Uso de la grafía G
Uso de la grafía J…
Uso de la grafía H
Uso de la grafía I, Y, LL
Uso de la grafía M, N
Uso de la grafía R, RR
Uso de la grafía S, X
Uso de la grafía D Y Z finales
Empleo de las mayúsculas.
Numerales y ordinales.
Siglas y abreviaturas
Sinónimos y antónimos
Acentuación 
Actividades globalizadas Mª Ángeles Cuenca IES Manuel de Falla, Purto Real (Cádiz)
- 2ºESO. Resúmenes
- Comprensión lectora
- Expresión escrita
Análisis morfológico
Juego análisis de verbos
Cuaderno repaso gramática
- Ortografía
Actividades globalizadas Mª Ángeles Cuenca IES Manuel de Falla, Purto Real (Cádiz)
miguel Hernández
Miguel Hernández Gilabert (Orihuela, 30 de octubre de 1910 – Alicante, 28 de marzo de 1942) fue un poeta y dramaturgo de especial relevancia en la literatura española del siglo XX. Aunque tradicionalmente se le ha encuadrado en la generación del 36, Miguel Hernández mantuvo una mayor proximidad con la generación anterior hasta el punto de ser considerado por Dámaso Alonso como «genial epígono de la generación del 27».
Rosa Aneiros
Resistencia
Resistencia é unha novela da escritora ferrolá Rosa Aneiros, ambientada no Portugal da ditadura de Salazar que combina unha fermosa historia de amor cos acontecementos políticos que tiveron lugar na segunda metade do século XX.
mendeleiev
En 1945 volvió a abrirse el Museo de la Ciencia de South Kensington, que había permanecido cerrado durante gran parte de la guerra, y vi por primera vez la gigantesca tabla periódica que allí se exhibía. l a propia tabla, que ocupaba toda una pared en lo alto de las escaleras, era una vitrina de madera oscura con noventa y pico cubículos, y en cada uno estaba grabado el nombre, la masa atómica y el símbolo químico de su elemento. Y en cada cubículo había una muestra del propio elemento. Le habían puesto el rótulo de "La clasificación periódica de los elementos según Mendeléiev".
Ver la tabla, conseguirla cambió mi vida.Comencé a visitarla siempre que podía.La copié en mi cuaderno de ejercicios y la llevaba a todas partes; llegué a sabérmela tan bien que podía recorrerla con la mente en todas direcciones...Era como un jardía, el jardínde números que había adorado de pequeño, pero contrariamente a ése , éste era real, la clave del universo.
Oliver Sacks: "El tío Tungsteno "/ Edit.
Oliver Sacks: "El tío Tungsteno "/ Edit.
La Pizarra.
Los dibujos realizados en la pizarra por el profesor son la base para exponer la teoría del sistema y, manipulándolos con trazados posteriores, sirven para introducir al alumno en la comprensión gráfica de las formas geométricas . Lois Pereiro
Finalmente, o 26 de xuño de 2010 a RAG publicou a súa decisión de adicarlle o Día das Letras Galegas do 2011. A Academia apreciou:
evidentes pegadas expresionistas, referencias á literatura xermánica e certos trazos de contracultura [...] unha imaxe e unha estética que fixeron del un autor de culto. Cartografou coma ninguén o labirinto do mundo contemporáneo conciliando para tal fin o individualismo escéptico coa tradición demoledora do expresionismo centroeuropeo."
domingo, 23 de enero de 2011
Pitágoras
"De insensatos é falar e obrar sen reflexionar. Consulta, delibera e elixe a máis nobre conduta. Trata de edificar sobre o presente o que ha de ser realidade futura. Non alardees do que non entendas, pero aprende sempre e en toda circunstancia, e a satisfacción será o seu resultado"
Pitágoras naceu na illa de Samos en Grecia no 582a.C. foi educado cos principais pensadores do momento como o filósofo Talles de Mileto, Anaxímenes ou Anaximandro, posteriormente no 530 a.c. e xa consagrado como un brillante matemático instalouse nunha colonia Grega do sur de Italia chamada Crotona para pór en marcha unha nova escola matemática, a escola Pitagórica, na que acolleu a numerosos alumnos interesados polas súas doutrinas, no entanto era unha institución que nalgúns momentos podía parecer sectaria, debido á gran cantidade de obrigacións que inculcaba aos seus discípulos, algunhas tan extravagantes como a prohibición para comer fabas, pois as relacionaba con formas de órganos vitais e pola coñecida animadversión que lle producían. Habían diversas escalas de coñecemento, e aqueles alumnos máis avantaxados eran os seleccionados para aprender matemáticas avanzadas, o símbolo que adoptou foi o dun triángulo formado por 10 puntos, xa que este número parecíalle que en si mesmo representaba a perfección.
A escola Pitagórica tamén destacou polo estudo da filosofía e a astronomía, no primeiro caso sábese que adoptou unha postura platónica no concernente á separación da alma e o corpo e da trans migración da mesma, de feito unha das numerosas historias coas que se lle relacionan é que estando nun mercado vió como un home regañaba e pegaba ao seu can, Pitágoras interpúxose entre o home e o can obrigándoo a retroceder xa que segundo este o can contiña a alma dunha amigo seu morto, ata chegou a dicir que el mesmo recordaba os seus anteriores reencarnaciones. Non é de estrañar, que un home como el se fixese envolver dunha aura de misticismo que lle acompañou sempre, chegou a encerrarse no soto da súa casa durante un tempo, para demostrar os seus poderes como vidente, adiviñando todo o que ocorrera durante o seu período de cativerio, algúns sinalaron que tal fazaña non era máis que unha mentira, unha de moitas que se lle atribuíron, pois pensaban que ese peche tivera algunhas fisuras e que lle deron información do exterior.
Na área da astronomía, Pitágoras estableceu unha teoría revolucionaria pola cal os diferentes corpos celestes viraban contorna a un centro de luz, estas órbitas circulares separaban un doutro astro mediante a lonxitude das cordas harmónicas, é dicir, cría que os astros emitían un son no transcurso da súa órbita cada unha delas diferente, dándolle o nome de "harmonía das esferas". O único erro foi o considerar que o firmamento era finito.
Pero quizais os rigorosos estudos nos que destacou foi sen dúbida as matemáticas, descubrindo o famoso teorema de Pitágoras polo cal o cadrado da hipotenusa dun triángulo rectángulo é igual á suma dos cadrados dos outros dous lados. Os números foron os grandes aliados dun Pitágoras obsesionado co uso das matemáticas, o número era Divos, era a representación divina de todas as cousas.
Pitágoras morreu no 500 a.C.
A escola Pitagórica tamén destacou polo estudo da filosofía e a astronomía, no primeiro caso sábese que adoptou unha postura platónica no concernente á separación da alma e o corpo e da trans migración da mesma, de feito unha das numerosas historias coas que se lle relacionan é que estando nun mercado vió como un home regañaba e pegaba ao seu can, Pitágoras interpúxose entre o home e o can obrigándoo a retroceder xa que segundo este o can contiña a alma dunha amigo seu morto, ata chegou a dicir que el mesmo recordaba os seus anteriores reencarnaciones. Non é de estrañar, que un home como el se fixese envolver dunha aura de misticismo que lle acompañou sempre, chegou a encerrarse no soto da súa casa durante un tempo, para demostrar os seus poderes como vidente, adiviñando todo o que ocorrera durante o seu período de cativerio, algúns sinalaron que tal fazaña non era máis que unha mentira, unha de moitas que se lle atribuíron, pois pensaban que ese peche tivera algunhas fisuras e que lle deron información do exterior.
Na área da astronomía, Pitágoras estableceu unha teoría revolucionaria pola cal os diferentes corpos celestes viraban contorna a un centro de luz, estas órbitas circulares separaban un doutro astro mediante a lonxitude das cordas harmónicas, é dicir, cría que os astros emitían un son no transcurso da súa órbita cada unha delas diferente, dándolle o nome de "harmonía das esferas". O único erro foi o considerar que o firmamento era finito.
Pero quizais os rigorosos estudos nos que destacou foi sen dúbida as matemáticas, descubrindo o famoso teorema de Pitágoras polo cal o cadrado da hipotenusa dun triángulo rectángulo é igual á suma dos cadrados dos outros dous lados. Os números foron os grandes aliados dun Pitágoras obsesionado co uso das matemáticas, o número era Divos, era a representación divina de todas as cousas.
Pitágoras morreu no 500 a.C.
viernes, 21 de enero de 2011
CORPOS XEOMÉTRICOS
Obxectivo
Aproveitar as novas tecnoloxías para fortalecer a aprendizaxe deste tema para os alumnos de primeiro da ESOTrataremos de ver o que non se pode apreciar nun libro de texto.
O “libro de texto” ímolo presentar co primeiro enlace e coa imaxe global da introdución.
As propiedades destes poliedros son coñecidas desde a antigüida
de clásica, hai referencias a unhas bólas neolíticas de pedra labrada atopadas en Escocia 1000 anos antes de que Platón fixese unha descrición detallada dos mesmos nos elementos de Euclides.
Identificaremos as características básicas dos corpos xeométricos
Agora “manipularemos”certos corpos xeométricos (pirámide regular, ortoedro...) para así fortalecer as ideas de: visión espacial, arestas, vértices, área, volume, rotacións…
Pirámide regular
Omnipoliedro (poliedros regulares xuntos)
Pirámide regular
Prismas: Ortoedro
Área, volume e desenvolvemento no plano
Omnipoliedro (poliedros regulares xuntos)
Coa axuda desta aplicación poderás ver todos os poliedros regulares (tetraedro, cubo, octaedro, dodecaedro e icosaedro), tamén coñecidos como "os 5 sólidos platónicos", e observar algunhas das súas características.
Podes virar a figura movendo os puntos (vermello e azul) da esquina superior esquerda. Tamén podes cambiar o seu tamaño usando o deslizador Escala. No menú da esquerda, podes elixir mostrar ou ocultar os elementos característicos de cada poliedro: Caras, Vértices e Arestas.
Podes virar a figura movendo os puntos (vermello e azul) da esquina superior esquerda. Tamén podes cambiar o seu tamaño usando o deslizador Escala. No menú da esquerda, podes elixir mostrar ou ocultar os elementos característicos de cada poliedro: Caras, Vértices e Arestas.
As propiedades destes poliedros son coñecidas desde a antigüida
de clásica, hai referencias a unhas bólas neolíticas de pedra labrada atopadas en Escocia 1000 anos antes de que Platón fixese unha descrición detallada dos mesmos nos elementos de Euclides. Chegóuselles a atribuír ata propiedades máxicas ou mitolóxicas; Timeo de Locri, no diálogo de Platón di «O lume está formado por tetraedros; o aire, de octaedros; a auga, de icosaedros; a terra de cubos; e como aínda é posible unha quinta forma, Deus utilizou esta, o dodecaedro pentagonal, para que sirva de límite ao mundo». Os antigos gregos estudaron os sólidos platónicos a fondo, e fontes (como Proclo) atribúen a Pitágoras o seu descubrimento.
Outra evidencia suxire que só estaba familiarizado co tetraedro, o cubo e o dodecaedro, e que o descubrimento do octaedro e o icosaedro pertencen a Teeteto, un matemático grego contemporáneo de Platón. En calquera caso, Teeteto deu a descrición matemática dos cinco poliedros e é posible que fose o responsable da primeira demostración de que non existen outros poliedros regulares convexos.
FLE
Antonio Machado
pero lo nuestro es pasar,
pasar haciendo caminos,
caminos sobre la mar".
Antonio Machado. "Campos de Castilla"
jueves, 20 de enero de 2011
Mendeléiev
En 1945 volvió a abrirse el Museo de la Ciencia de South Kensington, que había permanecido cerrado durante gran parte de la guerra, y vi por primera vez la gigantesca tabla periódica que allí se exhibía. La propia tabla, que ocupaba toda una pared en lo alto de las escaleras, era una vitrina de madera oscura con noventa y pico cubículos, y en cada uno estaba grabado el nombre, la masa atómica y el símbolo químico de su elemento. Y en cada cubículo había una muestra del propio elemento. Le habían puesto el rótulo de "La clasificación periódica de los elementos según Mendeléiev".
Ver la tabla, conseguirla cambió mi vida.Comencé a visitarla siempre que podía. La copié en mi cuaderno de ejercicios y la llevaba a todas partes; llegué a sabérmela tan bien que podía recorrerla con la mente en todas direcciones... Era como un jardín, el jardín de números que había adorado de pequeño, pero contrariamente a ése, éste era real, la clave del universo.
Oliver Sacks: "El tío Tungsteno "/ Edit. Anagrama
Oliver Sacks: "El tío Tungsteno "/ Edit. Anagrama
Suscribirse a:
Entradas (Atom)